«Τι είναι ο Ολυμπιακός; Κάθε φορά που πέφτεις να σηκώνεσαι πιο δυνατός»

Ένα σουτ, ένας τίτλος. Ευρωλίγκες, διηπειρωτικό, πρωταθλήματα, κύπελλα, δεκάδες στιγμές, χιλιάδες συναισθήματα. Όλα αυτά σε μια συνέντευξη. Ο Βασίλης Σπανούλης μίλησε στο olympiacosbc.gr για την «ερυθρόλευκη» ζωή του και το μέλλον του το οποίο αναμένεται… κατακόκκινο.

Από μικρός… νικητής

Ο Βασίλης Σπανούλης γεννήθηκε στη Λάρισα το 1982 και όπως όλα τα παιδιά της ηλικίας του, αυτό που ήθελε από μικρός είναι να παίζει με τους φίλους του στις αλάνες. Η κυρία Γεωργία και ο κύριος Θανάσης, άφηναν τον μικρό Βασίλη να παίζει ως αργά. Αλλά πάντα του έδειχναν τον σωστό δρόμο. «Από μικρό παιδί μου άρεσε η πίεση. Δεν είναι κάτι που μου έμαθαν, αλλά έτσι γεννιέσαι. “Έτσι σε έκανε η μάνα σου” που λέμε. Είναι στο dna του κάθε ανθρώπου. Τα πρώτα μου χρόνια ως παιδί ήταν απλά. Με έντονο το στοιχείο της γειτονιάς, με φίλους, μετά τα μαθήματα, παίζαμε διάφορα σπορ, μπάσκετ, ποδόσφαιρο και χαιρόμασταν πολύ, παίζαμε στις αλάνες, κάτι που δυστυχώς δεν το έχουν τώρα τα παιδιά μας. Αυτό με έκανε πιο σκληρό, πιο ανταγωνιστικό και πιο μαχητή. Μαθαίνεις να επιβιώνεις όταν μεγαλώνεις έτσι. Θυμάμαι ότι με ενοχλούσε πολύ όταν κάποιος με κέρδιζε, όταν κάποιος ήταν καλύτερος από εμένα. Με ενοχλούσε όταν κάποιος πίστευε για εμένα ότι δεν μπορώ να καταφέρω κάτι. Τότε, μου έμπαινε η επιθυμία να του αποδείξω το εντελώς αντίθετο. Κάτι που το έχω μέχρι και σήμερα».

Είχε πει στους γονείς του «θα παίξω μπάσκετ, το μπάσκετ είναι η ζωή μου»

Η σχέση του με τους γονείς του στηριζόταν σε αρχές. Πειθαρχία και σεβασμός. Αυτές ήταν οι λέξεις που κυριαρχούσαν στα αυτιά του 15χρονου Βασίλη, ο οποίος ζούσε και ανέπνεε για να παίξει μπάσκετ. Το είχε βάλει ως στόχο και το είχε πει στους γονείς του. «Με αντιμετώπιζαν φυσιολογικά οι γονείς μου, με αρχές, με σεβασμό και πειθαρχία. Υπήρχαν έντονα αυτά τα στοιχεία στο σπίτι μου, σεβασμός και πειθαρχία πάνω από όλα. Σίγουρα ο θάνατος του πατέρα μου άλλαξε τα δεδομένα της οικογένειας, ήμουν ήδη σκληρός σαν χαρακτήρας και ο θάνατος του πατέρα μου με έκανε ακόμη πιο σκληρό, ταυτόχρονα μου έδωσε ένα έξτρα κίνητρο για να ασχοληθώ με το μπάσκετ ώστε να τον κάνω υπερήφανο που ήταν εκεί ψηλά και με έβλεπε. Σίγουρα η μητέρα μου και ο αδελφός μου με βοήθησαν πάρα πολύ, έδωσαν και την ψυχή τους για εμένα, ώστε να διαμορφώσω τον χαρακτήρα μου και να φτάσω ψηλά. Υπήρχαν άνθρωποι που έλεγαν πως δεν μπορώ να παίξω σε υψηλό επίπεδο ή ότι δεν θα κέρδιζε η ομάδα στην οποία αγωνιζόμουν. Από την αντίθετη πλευρά, όλο αυτό με έκανε αυτό που είμαι σήμερα. Πήγα στις ακαδημίες ΓΣ Λάρισας, εγώ ζήτησα από τη μητέρα μου να με γράψει εκεί γιατί είχα ακούσει ότι είναι καλά. Ήθελα πάρα πολύ να παίξω μπάσκετ. Πίστευα πως μπορούσα να τα καταφέρω. Από εκεί και πέρα με όλους τους προπονητές που δούλεψα είχα καλή συνεργασία. Εξελίχθηκα πιστεύω σε απίστευτο βαθμό όταν ήμουν 15-16 χρονών με προπονητή, τότε στις ακαδημίες του Κεραυνού που είναι μια θυγατρική του ΓΣ Λάρισας, τον Βλάντο Μαϊστρένκο, με τον οποίο πήραμε και Πανελλήνιο πρωτάθλημα Εφήβων για πρώτη φορά στην ιστορία της Λάρισας. Και πριν, αλλά και στη συνέχεια όλοι οι προπονητές με τους οποίους δούλεψα, όλοι είχαν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του παιχνιδιού μου».

Οι γονείς του, ουδέποτε του στάθηκαν εμπόδιο να ασχοληθεί με το μπάσκετ. «Είχα πάρει από μικρός την απόφαση να ασχοληθώ με το μπάσκετ, ήμουν σίγουρος για τον εαυτό μου, το μπάσκετ το αγαπούσα σε υπερβολικό βαθμό. Είναι δύσκολο για τους γονείς να πούνε στο παιδί τους “προχώρα στο μπάσκετ, είμαστε μαζί σου, σε πιστεύουμε”, αλλά οι γονείς μου, το έκαναν, λέγοντας μου ταυτόχρονα να προσπαθώ και στα μαθήματα μου όσο και στο μπάσκετ. Και εγώ αυτό θα έκανα στα παιδιά μου και αυτό είναι το σωστό και το φρόνιμο, να προσπαθούν σε όποιο άθλημα επιλέξουν, εάν επιλέξουν κάποιο, όσο και στα μαθήματα. Είχα τέτοια εμπιστοσύνη στον εαυτό μου και τέτοια επιθυμία να παίξω μπάσκετ, που δούλευα ακατάπαυστα σε όλους τους τομείς και όλο αυτό με βοήθησε να γίνω αυτό που είμαι σήμερα».

Σε νεαρή ηλικία ο Βασίλης Σπανούλης έκανε το μεγάλο βήμα. Άφησε τη Λάρισα για να πάει στην Αθήνα και να κυνηγήσει τα όνειρα του. «Πάντα ήμουν αφοσιωμένος σε αυτό που έκανα. Λάτρευα και λατρεύω το μπάσκετ, είναι η ζωή μου το μπάσκετ και ήμουν πάντα έτοιμος για το επόμενο βήμα» είπε ο αρχηγός του Θρύλου για το τότε πρώτο μεγάλο του βήμα. «Είχα έρθει 1-2 φορές στην Αθήνα για τα κλιμάκια των εθνικών ομάδων. Είχα έρθει σε μια μεγαλούπολη, αλλά το μόνο που με ένοιαζε ήταν το πώς θα πρωταγωνιστήσω στη νέα μου ομάδα, πως θα κέρδιζα τους πάντες και θα κατάφερνα να καθιερωθώ».

Και μέσα σε μια νύχτα, οι παίκτες που έβλεπε στην τηλεόραση, θα ήταν αντίπαλοι του ή συμπαίκτες του στο παρκέ. «Ήθελα να τους κερδίσω όλους, μέσα στο γήπεδο όλοι παίζουν για να κερδίσουν, έξω από το γήπεδο όλοι φέρονται με τις αρχές από την οικογένεια τους. Μέσα στο παρκέ όμως, ήθελα να αποδείξω πως κανείς δεν μου έχει χαρίσει κάτι, ήθελα να δείξω σε όλους πως είμαι εδώ γιατί το αξίζω, γιατί αξίζω να παίζω εδώ».

Κόμπι Μπράιαντ σε Σπανούλη: «Σε έχω δει και αξίζεις να βρίσκεσαι εδώ»

Ο Βασίλης Σπανούλης ήθελε από μικρός να νικάει, να ξέρει πως όπως αυτός σέβεται τους αντιπάλους του, έτσι τον σέβονται και εκείνοι. Γι’ αυτό και ήθελε κάθε φορά μέσα στο παρκέ να αποδεικνύει πως αξίζει να παίζει, αξίζει να βρίσκεται στο υψηλότερο επίπεδο. Και μια κουβέντα του Κόμπι Μπράιαντ στις 10.01.2007 είναι που θυμάται ακόμη και σήμερα. Σε ένα παιχνίδι των Χιούστον Ρόκετς με τους Λος Άντζελες Λέικερς, ο V-Span βρέθηκε κάποια στιγμή στο παρκέ με τον Κόμπι Μπράιαντ με τον σούπερ σταρ του ΝΒΑ να του λέει «σε είδα το καλοκαίρι στο Παγκόσμιο. Συγχαρητήρια, αξίζεις να βρίσκεσαι εδώ» ήταν τα λόγια του σταρ των Λέικερς με τον Σπανούλη να εξηγεί για τη στιγμή αυτή πως «τότε κατάλαβα ότι υπάρχουν θρύλοι του παγκόσμιου μπάσκετ που παρακολουθούν τους αγώνες. Ξέρω ότι ο Κόμπι το έχει κάνει αυτό με πολλούς παίκτες από το ευρωπαϊκό μπάσκετ. Πραγματικά του αξίζουν συγχαρητήρια για το ήθος του, για τον χαρακτήρα του και για όλα αυτά που έχει καταφέρει δείχνοντας γιατί πρόκειται για έναν από τους καλύτερους παίκτες στην ιστορία του αθλήματος».

11 Ιουλίου 2010-12 Ιουνίου 2016

Το βράδυ της 11ης Ιουλίου του 2010, ο Ολυμπιακός ανακοίνωνε την απόκτηση του Βασίλη Σπανούλη. Μια κίνηση των Αγγελόπουλων, η οποία αποδείχτηκε η μεγαλύτερη στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ, αλλάζοντας πλέον όλα τα δεδομένα σε Ελλάδα και Ευρώπη. Στα έξι χρόνια που ακολούθησαν, οι Πειραιώτες κατέκτησαν δύο ευρωλίγκες, ένα διηπειρωτικό, τρία πρωταθλήματα ένα Κύπελλο, είχαν παρουσία σε τρεις τελικούς Ευρωλίγκας και έζησαν αμέτρητες μεγάλες στιγμές. Ζητήσαμε από τον Βασίλη Σπανούλη να ξετυλίξει αυτό το κουβάρι των αναμνήσεων, αλλά και να μιλήσει για το «ερυθρόλευκο» μέλλον του.

«Δόξα τω Θεώ όλα πήγαν καλά, η κίνηση που έκανα το 2010 ήταν μια κίνηση 100% συνειδητοποιημένη. Έχουν πάει τα πράγματα απίστευτα καλά όλα αυτά τα χρόνια στον Ολυμπιακό. Είμαι ευτυχισμένος και περήφανος για την ομάδα μου, για όσα έχουμε καταφέρει εντός και εκτός συνόρων. Έχουμε δημιουργήσει μια ομάδα που εκτιμούν και σέβονται όλοι. Θέλει πολλές θυσίες αυτό για να το χτίσεις. Είμαι χαρούμενος που είμαι μέλος αυτής της τεράστιας ομάδας που λέγεται Ολυμπιακός».

Το καλοκαίρι του 2011 ήταν από τα δυσκολότερα στην ιστορία του τμήματος μιας και οι Παναγιώτης και Γιώργος Αγγελόπουλος ανακοίνωσαν την αποχώρηση τους από την ΚΑΕ αηδιασμένοι για όσα συνέβαιναν στο ελληνικό μπάσκετ. Εκείνο το καλοκαίρι ήταν που άλλαξαν όλα.

Ο κόσμος του Θρύλου έδειξε με κάθε τρόπο πως ήθελε τους Παναγιώτη και Γιώργο Αγγελόπουλο στο τιμόνι της ομάδας με τους ιδιοκτήτες της ΚΑΕ να αλλάζουν τα πάντα εκείνο το καλοκαίρι. «Δεν φοβήθηκα ποτέ, ούτε στιγμή. Έχω μεγάλη αυτοπεποίθηση και έχω μεγάλη εμπιστοσύνη στον εαυτό μου. Άλλαξε ριζικά το σχέδιο και η πολιτική της διοίκησης και πήγαμε σε άλλο μοντέλο ομάδας και αυτό έφερε φοβερές επιτυχίες σε Ελλάδα και Ευρώπη. Σίγουρα το δεύτερο μοντέλο, αυτό που ήρθε από το 2012 και μετά, μου ανατέθηκε ένας ρόλος που από παιδί ήθελα να έχω, με πάρα πολλές ευθύνες, επιζητώ ευθύνες, επιζητώ κίνητρο, επιζητώ πίεση. Τα θέλω όλα αυτά. Αυτό το νέο μοντέλο μου τα έδινε όλα αυτά. Η πρόκληση και το κίνητρο αυτό, με ανέβασαν σε μεγάλο βαθμό, μου τα έδωσαν όλα σε υπερθετικό βαθμό».

Και τότε ήταν που οι τίτλοι άρχισαν να πιάνουν λιμάνι ο ένας μετά τον άλλο. Η μια μεγαλύτερη στιγμή διαδεχόταν την άλλη: «Ο Ολυμπιακός είναι η δεύτερη οικογένεια μου. Μετά το σπίτι μου, ο Ολυμπιακός είναι η άλλη μου οικογένεια. Έχω δεθεί με κάθε τρόπο με αυτή την ομάδα, συναισθηματικά με γεμίζει η ομάδα. Είμαι υπερήφανος που είμαι μέρος και όλα αυτά τα χρόνια αρχηγός αυτού του τεράστιου συλλόγου που λέγεται Ολυμπιακός» είπε ο 34χρονος γκαρντ για όσα ακολούθησαν.

Και όταν του ζητήσαμε να μας πει ποια ιστορία θα διηγηθεί και σε ποιοι παιδί του από τα τέσσερα για όλα αυτά που έχει ζήσει στον Ολυμπιακό, η απάντηση του ήταν ξεκάθαρη. «Στον Θανάση θα μιλούσα για το 2012, για όσα έγιναν στην Πόλη και για το πρωτάθλημα που πήραμε μετά. Στον Βασίλη θα έλεγα τα όσα έγιναν στο Λονδίνο το 2013, τα όσα φοβερά έγιναν στα ματς με ΤΣΣΚΑ Μόσχας και Ρεάλ Μαδρίτης. Στον Δημήτρη θα έλεγα για το τι συνέβη στο Final Four της Μαδρίτης και για το πρωτάθλημα που πήραμε εκείνη τη χρονιά. Και στην Αιμιλία θα έλεγα για τα όσα έγιναν φέτος στους τελικούς του πρωταθλήματος».

Η φετινή χρονιά, η τελευταία του δεύτερου συμβολαίου του V-Span με τον Θρύλο, ήταν γεμάτη από κάθε άποψη. Στιγμές καλές, στιγμές κακές, στιγμές εκτός μπάσκετ. Μια χρονιά-ορόσημο από κάθε άποψη και με το καλύτερο δυνατό φινάλε. Η χρονιά ξεκίνησε με ήττα-αποκλεισμό στο Κύπελλο, συνεχίστηκε με τραυματισμούς, με αποκλεισμό στην Ευρωλίγκα στο TOP-16, αλλά με το καλύτερο φινάλε. «Ίσως λίγο έχουμε καλομάθει τον κόσμο. Ο κόσμος έχει συνδέσει την ομάδα πλέον με τις επιτυχίες. Ο αποκλεισμός στην Ευρωλίγκα μας πείραξε, μας πλήγωσε, αλλά πλέον έπρεπε να γίνουμε πιο δυνατοί. Να προχωρήσουμε στον επόμενο στόχο. Έπρεπε να δούμε τι δεν κάναμε σωστά και να βελτιωθούμε. Δεν παίξαμε το μπάσκετ που μπορούσαμε, δεν υπάρχουν δικαιολογίες και άλλοθι για εμένα, σίγουρα υπήρχαν τραυματισμοί και πολλά προβλήματα, αλλά εάν μέναμε σε αυτά, δεν θα βελτιωνόμασταν» είπε ο αρχηγός του Θρύλου, ο οποίος ήταν αυτός που πάντα έβγαινε μπροστά στα δύσκολα μέσα στη σεζόν.

Η ομάδα πέρασε φέτος πολλά, ο Γιώργος Πρίντεζης έχασε τον πατέρα του, Ιωσήφ, ο μεγάλος γιος του Ματ Λοτζέσκι, Μάθιου, χτύπησε σοβαρά ανήμερα του πρώτου τελικού των play off, ο ίδιος ο Αμερικανός φόργουορντ αντιμετώπισε ένα σοβαρότατο πρόβλημα υγείας, ο Πάτρικ Γιανγκ έμεινε εκτός από πολύ νωρίς, πολλοί τραυματισμοί και γενικά μια χρονιά δύσκολη. Για όλα αυτά ο αρχηγός του Θρύλου είπε πως «ήταν μια πραγματικά δύσκολη σεζόν. Έγιναν πολλά αγωνιστικά, αλλά και εκτός παρκέ. Αυτό που έλεγα σε όλα τα παιδιά μέσα στη σεζόν ήταν πως παρά τις πολλές δυσκολίες, έπρεπε να μείνουμε ενωμένοι. Να φερθούμε ως οικογένεια και να στηρίζουμε ο ένας τον άλλον. Αυτό έκανα και εγώ από τη μεριά μου. Προσπαθούσα κάθε μέρα είτε με τους Έλληνες παίκτες είτε με τους ξένους, να παλεύουμε μαζί και να ξεπερνάμε κάθε δυσκολία. Αυτό άλλωστε είναι ο Ολυμπιακός. Κάθε φορά που πέφτεις, να σηκώνεσαι πιο δυνατός. Η χρονιά ήταν γεμάτη αναποδιές, στιγμές ατυχίας, στιγμές τραυματισμών και κακών αποτελεσμάτων. Μείναμε όμως, ενωμένοι παρά τα πολλά προβλήματα. Ο κόουτς, οι πρόεδροι, όλοι ήταν δίπλα μας. Και εγώ από τη μεριά μου προσπάθησα να βοηθήσω με κάθε τρόπο όλα τα παιδιά για να πετύχουμε τους στόχους μας και να μην μας βάλουν κάτω οι αναποδιές. Προσπάθησα, ειδικά με τον Γιώργο, επειδή το έχω περάσει σε μικρότερη ηλικία, του μίλησα μέσα από την καρδιά μου. Στον Ματ, προσπάθησα να τονώσω τη ψυχολογία του και του εξήγησα πως αφού είναι καλά το παιδί, θα γυρίσει σπίτι και θα το δει. Σε τέτοιες καταστάσεις, θες να κάνεις τους δικούς σου ανθρώπους υπερήφανους και ευτυχισμένους και αυτό τους είπα να κάνουν».

Μια χρονιά, ένα πρωτάθλημα, δύο μεγάλα σουτ

Η σεζόν είχε μπει πλέον στην τελική ευθεία. Ο Ολυμπιακός είχε αποκλειστεί νωρίς από το Κύπελλο, είχε αποκλειστεί από την Ευρωλίγκα και είχε μπροστά του τον μεγαλύτερο στόχο της σεζόν που ήταν η κατάκτηση του πρωταθλήματος. Του δεύτερου συνεχόμενου πρωταθλήματος. «Δουλέψαμε πάρα πολύ σκληρά, ξέραμε καλά πόσο σημαντικό ήταν το πρωτάθλημα. Υπήρχε μόνο αυτός ο στόχος μπροστά μας. Είχαν γυρίσει όλοι οι τραυματίες πλην του Πάτρικ, είχαμε περάσει πολλά, αλλά έπρεπε να τα αφήσουμε όλα εκτός και να αφοσιωθούμε στον τίτλο. Ξέρω, είμαστε επαγγελματίες, αλλά δε γίνεται να μην σε επηρεάζουν και πράγματα εκτός μπάσκετ. Όπως για παράδειγμα αυτό που γινόταν με τον πατέρα του Γιώργου».

Και κάπως έτσι, φτάσαμε στους τελικούς. Σε τέσσερα ματς που ήταν από τα συγκλονιστικότερα στην ιστορία των τελικών του ελληνικού πρωταθλήματος. «Το 0-1 ήταν ένα σοκ για εμάς. Δεν γινόταν να κοιτάξουμε πίσω όμως. Προσπαθήσαμε, στις ημέρες που μεσολάβησαν για το δεύτερο ματς, να βελτιωθούμε και ψυχολογικά και τακτικά και αγωνιστικά. Σε αυτό όλο συνέβαλαν και οι προπονητές μας, ο κόουτς και οι συνεργάτες του. Μας τόνωσαν τη ψυχολογία, μας έδωσαν να καταλάβουμε πόσο καλοί είμαστε, αλλάξαμε κατά πολύ την τακτική μας από εκείνο το ματς και μετά. Καταφέραμε να γυρίσουμε τον διακόπτη και να βγάλουμε αρκετά από τα προσόντα αυτής της ομάδας, πολλές από τις αρετές της».

Ο Ολυμπιακός πήγε στο ΟΑΚΑ με την πλάτη στον τοίχο μετά το 0-1 του Παναθηναϊκού στο ΣΕΦ στον πρώτο τελικό, βρέθηκε να χάνει με δύο πόντους στα τελευταία δευτερόλεπτα, αλλά ο Βασίλης Σπανούλης είχε τον τελευταίο λόγο. Ζητήσαμε από τον αρχηγό του Θρύλου να μας περιγράψει την τελευταία φάση στον δεύτερο τελικό. «Δεν μπορείς να σκεφτείς πολλά εκείνη τη στιγμή. Η επιθυμία σου είναι να πάρεις τη νίκη. Όταν το έβαλε ο Διαμαντίδης, ήταν ένα τεράστιο σουτ. Ήμουν στον πάγκο εκείνη τη στιγμή, πίστευα και πιστεύω πως ο Οθέλο είναι ένας εξαιρετικός αμυντικός στις αλλαγές και είχα ένα καλό προαίσθημα, πίστευα πως θα βγάζαμε μια καλή άμυνα. Πίστευα πως θα σουτάρει ο Δημήτρης, το περίμενα, το έχει αποδείξει αυτό πολλές φορές στην καριέρα του πως παίρνει και βάζει τέτοια μεγάλα σουτ. Έβαλε ένα πάρα πολύ μεγάλο καλάθι, τότε πήραμε τάιμ άουτ και ο κόουτς μου είπε να μπω. Σκέφτηκα πως θα έπρεπε να κάνω κάτι καλό για την ομάδα, σκέφτηκα πως με 0-2, οι πιθανότητες θα ήταν εναντίον μας, θα βρισκόμασταν με την πλάτη στον τοίχο για τα καλά. Μπήκα και έγινε ό,τι έγινε…».

Σε εκείνο το σημείο επιμείναμε να μας πει για αυτό το σουτ μιας και δεν ήταν τόσο απλό όσο το περιγράφει. «Η αλήθεια είναι πως με βολεύει αυτό το σουτ, είναι ένα σουτ που νιώθω καλά όταν το κάνω» και μετά την επίτευξη του ο 34χρονος γκαρντ πανηγύρισε όπως δεν τον έχουμε δει ξανά. «Δεν μου έφυγε κάποιο βάρος, η αδρεναλίνη ήταν στα ύψη εκείνη τη στιγμή, ήταν ένα μεγάλο σουτ, πήραμε πάλι το αβαντάζ και ήταν ένας πανηγυρισμός αυθόρμητος. Το μπάσκετ είναι ομαδικό, όλοι συμβάλουν με τον τρόπο τους στο να έρθει ένα αποτέλεσμα, εγώ ένιωθα πάρα πολύ καλά στους τελικούς και ήθελα να πάρω αυτό το σουτ. Είχα δουλέψει και το κορμί και το μυαλό μου για τα πλέι οφ. Είμαι χαρούμενος που όλα αυτά έπιασαν τόπο».

Ο Σπανούλης συνέχισε τη ραψωδία του και στον τρίτο τελικό και κρατούσε το καλύτερο για το τέλος. Του ζητήσαμε να μας πει πως έζησε γενικά όλες αυτές τις στιγμές, τα ματς σε ΣΕΦ και ΟΑΚΑ, το γεγονός πως αυτά ήταν τα τελευταία ματς στην καριέρα του Δημήτρη Διαμαντίδη, όλες αυτές τις εναλλαγές συναισθημάτων και τα μεγάλα σουτ. «Δεν σκεφτόμουν πως ήταν τα τελευταία ματς του Διαμαντίδη αυτοί οι τελικοί. Για τον Δημήτρη έχω μιλήσει πολλές φορές φέτος. Η εκτίμηση μου και ο σεβασμός μου γι’ αυτόν είναι στον υπερθετικό βαθμό. Τον αντιμετώπιζα όπως όλα τα προηγούμενα χρόνια. Και όλη η ομάδα αυτό έκανε. Σίγουρα ξέρω πως πέτυχα μεγάλα σουτ, αλλά δεν τα σκέφτομαι και ούτε τα έχω συνειδητοποιήσει στο 100%. Θέλω να καθαρίσω το μυαλό μου και να ετοιμαστώ για τη σεζόν 2016-2017, δεν μπορώ να μείνω παραπάνω σε όλο αυτό. Είμαι χαρούμενος που βοήθησα την ομάδα να πάρει το πρωτάθλημα, αλλά πλέον κοιτάζω τη νέα σεζόν, τίποτα άλλο. Δεν μπορείς να μείνεις παραπάνω σε αυτό. Για εμένα έτσι είναι, μετράει το παρόν, τίποτα άλλο. Ίσως όλα αυτά, αρνητικά και θετικά, να τα συζητήσουμε όταν σταματήσω το μπάσκετ. Όχι τώρα. Τώρα θέλω να βελτιώνομαι, να βελτιώνω τις αδυναμίες μου ως παίκτης και να γίνομαι καλύτερος. Αυτός είναι ο στόχος μου, να γίνω καλύτερος ατομικά και μέσω αυτή της βελτίωσης να βοηθάω τον Ολυμπιακό να γίνεται καλύτερος ομαδικά και να προχωράμε ως σύνολο. Αν μείνεις σε ένα καλό σουτ, σε ένα άστοχο σουτ, τότε θα σου κάνει κακό αυτό. Είπα και πριν, αυτά όλα θα τα συζητάμε όταν σταματήσω το μπάσκετ. Όχι τώρα».

Φέτος, θα είναι το πρώτο καλοκαίρι (που δεν μένει εκτός λόγω κάποιου τραυματισμού) του Βασίλη Σπανούλη, το οποίο δεν θα αγωνιστεί στην Εθνική μετά την απόφαση του να αποσυρθεί από τη «γαλανόλευκη» και ο αρχηγός του Θρύλου μίλησε για αυτό. «Πέρσι, με επηρέασε το γεγονός πως σταμάτησα από την Εθνική, στους πρώτους μήνες μου στον Ολυμπιακό. Είναι η ύψιστη τιμή η Εθνική, εκπροσωπείς την πατρίδα σου, αυτό είναι κάτι φοβερό για εμένα. Αγαπάω την Εθνική και τον τόπο μου. Αυτό με επηρέασε συναισθηματικά και νομίζω είναι φυσιολογικό. Φέτος θα είναι διαφορετικά. Πλέον θα βλέπω την Εθνική από την τηλεόραση, θα συμπαραστέκομαι στα παιδιά, θα είμαι ένθερμος υποστηρικτής της ομάδας και θα εύχομαι να πηγαίνει καλά. Εγώ, όμως, έχω ανάγκη την ξεκούραση και την πνευματική και τη σωματική και θα προσπαθήσω να ξεκουραστώ, να χαρώ την οικογένεια μου όσο περισσότερο μπορώ και να είμαι έτοιμος για τη νέα σεζόν».

«Νιώθω ευλογημένος»

Την ώρα της συνέντευξης, οι τρεις γιοι του Βασίλη Σπανούλη, ο Θανάσης, ο Δημήτρης και ο Βασίλης, έπαιζαν στον κήπο του σπιτιού με τον αρχηγό του Θρύλου να τους χαζεύει σε πολλές στιγμές. Έτσι η ερώτηση ήρθε αυθόρμητα. Που είναι πιο δύσκολα, στο παρκέ ή στο σπίτι με τα παιδιά. «Είναι ευλογία να είσαι με τα παιδιά, αλλά καλύτερα στο ΣΕΦ και στο Καρπενήσι ή στο Μέτσοβο για προπονήσεις (γελιά). Πλέον κοιμόμαστε τις μισές ώρες. Από αυτή την πλευρά είναι πάρα πολύ δύσκολο, αλλά με πάσα ειλικρίνεια, χαλάλι τους. Τα πάντα χαλάλι τους. Είναι ό,τι πιο όμορφο το να έχεις παιδιά. Συνεπώς δεν με νοιάζει τίποτα και δεν υπολογίζω ούτε κούραση, ούτε άγχος, ούτε τίποτα για το καλό των παιδιών μου. Νιώθω ευλογημένος».

Η επόμενη ερώτηση ήταν και αυτή… αναμενόμενη. Η οικογένεια Σπανούλη σκέφτεται ένα πέμπτο παιδί άραγε με τον αρχηγό να δίνει τέλος στις όποιες φήμες. «Όχι άλλο, βλέπεις τι γίνεται εδώ μέσα, χαμός. Άσε λίγο να κοιμόμαστε παραπάνω και να τα ευχαριστηθούμε και τα τέσσερα γιατί στο τέλος δεν θα ξέρουμε πόσα έχουμε (γέλια)».

Στην ερώτηση για το πώς σκέφτεται να μεγαλώσει τα παιδιά του, με τη σύζυγο του Ολυμπία, μιας και πρόκειται για τα παιδιά ενός από τους καλύτερους μπασκετμπολίστες του κόσμου, ο V-Span ήταν ξεκάθαρος. «Προσπαθώ να κρατάω τα παιδιά μακριά από όλα αυτά. Θέλουμε με τη σύζυγο μου τα παιδιά να μεγαλώσουν με πειθαρχία, σεβασμό για τους γύρω τους και να γίνουν καλοί άνθρωποι. Θα κάνουμε τα πάντα για να πάρουν τη σωστή κατεύθυνση και να γίνουν χρήσιμοι άνθρωποι για την κοινωνία μας».

«Νιώθουμε ευγνώμονες και χαρούμενοι για τους Προέδρους»

Η κουβέντα επέστρεψε και πάλι στο αγωνιστικό μιας και η σεζόν που έρχεται θα φέρει τη… νέα Ευρωλίγκα και τον Ολυμπιακό να στοχεύει για το καλύτερο σε όλες τις διοργανώσεις. «Μπροστά μας έχουμε μια σεζόν-πρόκληση. Ένα πάρα πολύ ανταγωνιστικό πρωτάθλημα η Ευρωλίγκα, η νέα Ευρωλίγκα θα είναι συναρπαστική με 30 παιχνίδια φωτιά για όλες τις ομάδες. Ο Ολυμπιακός είναι καταδικασμένος να πρωταγωνιστεί σε Ελλάδα και Ευρώπη. Ο περσινός αποκλεισμός στην Ευρώπη θα υπάρχει πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Θέλουμε λοιπόν να κάνουμε κάτι καλύτερο στην Ευρώπη και στην Ελλάδα, να κρατήσουμε τα σκήπτρα στο πρωτάθλημα και ό,τι καλύτερο στο Κύπελλο. Γενικά να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε και φέτος και να δώσουμε χαρά στον κόσμο μας και στους προέδρους».

Άραγε η σχέση του Βασίλη Σπανούλη με τους Παναγιώτη και Γιώργο Αγγελόπουλο, πως είναι. «Έχουμε μια εξαιρετική σχέση με τους προέδρους» είπε αρχικά ο Έλληνας γκαρντ για να συνεχίσει λέγοντας πως « πρόκειται για μια σχέση εκτίμησης και σεβασμού, περισσότερο και ολοένα αυτή η εκτίμηση και ο σεβασμός, μεγαλώνουν. Οι σχέσεις των ανθρώπων χτίζονται, δεν επιβάλλονται, από την πρώτη στιγμή είχαμε καλή χημεία και πλέον βρισκόμαστε σε ένα φανταστικό επίπεδο σχέσης. Πάντα στα πλαίσια προέδρων με παίκτη. Πάντα με σεβασμό. Τους ευχαριστώ που όλα αυτά τα χρόνια, σε πάρα πολύ δύσκολους καιρούς μου έδωσαν όλα αυτά τα συμβόλαια, μέσα στην κρίση της ελληνικής κοινωνίας και πραγματικά είναι άξιοι θαυμασμού και τους αξίζουν πολλά συγχαρητήρια για όλα αυτά που κάνουν τόσα χρόνια. Ξοδεύουν πάρα πολλά χρήματα για να έχουν την ομάδα πρώτη, για να κάνουν τον κόσμο του Ολυμπιακού υπερήφανο και να κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν. Δείχνουν κάθε μέρα την αγάπη τους για την ομάδα, νιώθουμε ευγνώμονες και χαρούμενοι που είναι αυτοί οι άνθρωποι στην ομάδα μας. Έχουν τέτοια αγάπη για την ομάδα και κάποιες φορές λειτουργούν ως φίλαθλοι της και όχι ως πρόεδροι της, το ζουν έντονα, είναι αυθόρμητοι, είναι αυτοί που είναι, δεν υπάρχουν λόγια».

Μετά τον τέταρτο τελικό στο ΟΑΚΑ, οι Παναγιώτης και Γιώργος Αγγελόπουλος τραγουδούσαν και αυτοί «είναι τρελός ο αρχηγός» με τον Βασίλη Σπανούλη να εξηγεί πως ένιωσε εκείνη τη στιγμή. «Ένιωσα λίγο αμήχανα, αγαπούν την ομάδα σε υπερβολικό βαθμό και έχουν το μεράκι και θέλουν να κρατήσουν την ομάδα πρώτη για χρόνια. Τι να πεις γι αυτούς τους ανθρώπους όταν τους βλέπεις να πανηγυρίζουν έτσι…».

Και λίγες ημέρες μετά τον τεράστιο θρίαμβο, ήρθε η υπογραφή του νέου συμβολαίου του διάρκειας δύο χρόνων. «Πάντα ήθελα να μείνω στον Ολυμπιακό. Δεν μου αρέσει, ως άνθρωπος, να αλλάζω ομάδες και στον Ολυμπιακό πραγματικά από την πρώτη στιγμή ένιωσα πολύ όμορφα, έχω συνδεθεί συναισθηματικά με την ομάδα. Είναι τόσες οι στιγμές, καλές, κακές και πάρα πολλές που είναι μαγικές. Είμαι ένας άνθρωπος που δένομαι με καταστάσεις και πρόσωπα. Και με τον Ολυμπιακό έχω δεθεί στον υπέρτατο βαθμό».

«Ο κόουτς με εμπιστεύεται και τον ευχαριστώ για αυτό»

Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος και ο Βασίλης Σπανούλης… κούμπωσαν από την πρώτη στιγμή της συνεργασίας του με τα λόγια του αρχηγού να το επιβεβαιώνουν αυτό. «Με τον κόουτς έχω μια πάρα πολύ καλή σχέση τα τελευταία δύο χρόνια. Γνωριζόμασταν από την Εθνική ομάδα αλλά και πλέον είμαστε στον Ολυμπιακό και έχουμε μια εξαιρετική συνεργασία. Προσπαθεί να με κάνει κάθε μέρα καλύτερο και ως παίκτη και ως άνθρωπο. Προσπαθώ και εγώ από τη μεριά μου να βγάζω στο παρκέ όσα μου ζητάει και ακόμη περισσότερα. Υπάρχει μεγάλος σεβασμός μεταξύ μας, υπάρχει μεγάλη εμπιστοσύνη του κόουτς προς το πρόσωπο μου και τον ευχαριστώ πάρα πολύ για αυτό. Και αυτό το δείχνει πολλές φορές δίνοντας μου και πολλές ευθύνες και εγώ κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ για να τον δικαιώνω και να βοηθάω την ομάδα να κερδίζει. Όλο αυτό με έχει κάνει καλύτερο ως παίκτη και ως άνθρωπο».

Ο Βασίλης Σπανούλης θέλησε να μιλήσει και για τους συμπαίκτες του. «Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη και τη σχέση που έχουμε, σίγουρα είναι στιγμές που ίσως να τους πιέζω και λίγο παραπάνω, αλλά πάντα το κάνω για το καλό της ομάδας. Παραμένουμε, όμως, οικογένεια και αυτό είναι από τα μυστικά μας, το οικογενειακό κλίμα στα αποδυτήρια και η σχέση που έχουμε μεταξύ μας. Τους αγαπάω και τους σέβομαι και ξέρω πως μαζί μπορούμε να πετύχουμε πολλά» ήταν αρχικά τα λόγια του μεγάλου αρχηγού ο οποίος στη συνέχεια θέλησε να ευχαριστήσει όλους όσους προσπαθούν για το καλό της ομάδας. «θέλω να ευχαριστήσω άπαντες στον Ολυμπιακό. Τους φροντιστές, τους φυσιοθεραπευτές, τους γιατρούς, τα παιδιά όλα που δουλεύουν στα γραφεία, τους υπαλλήλους του γηπέδου, γιατί όλοι, από τη δική τους θέση και στον βαθμό που μπορούν, κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για το καλό της ομάδας. Τέλος, θέλω να πω ένα τεράστιο ευχαριστώ στον κόσμο, για όλη αυτή τη σχέση εκτίμησης στο πρόσωπο μου, ο κόσμος μας δίνει κουράγιο, δύναμη και θέληση για να δουλεύουμε ακόμη πιο σκληρά και να τους δίνουμε χαρά και να τους βλέπουμε να κατακλύζουν τον Πειραιά και το ΣΕΦ, όταν επιστρέψαμε από το ΟΑΚΑ, ήταν μια μαγική στιγμή που δεν θα ξεχάσω ποτέ».